Onze avonturen in Maart en April

Nieuwe foto's staan nu ook online!

Zwanger in Zuid-Afrika? Van tevoren hadden we er nog goed over nagedacht “zwanger worden tijdens onze reis”.. nee, dat was geen optie. We hebben geen inkomen, het wordt waarschijnlijk een gedoe met de verzekering, meer risico’s voor moeder en kind vanwege andere hygiëne. Maar wat als Gods plannen anders zijn dan de onze.. zijn wij dan bereid onze ideeën van wat het beste zou zijn op te geven? Dit is wat is gebeurd. Heel bewust hebben we onze zorgen opgegeven en gekozen God te vertrouwen. God, die plotseling zo duidelijk tegen ons sprak dat Hij ons een kindje wilde geven. Volgens de officiële berekeningen zijn we 4 dagen later zwanger geworden! En het mooie is.. een dokter hier wilde ons zegenen met een gratis maandelijkse check-up met echo en al :)

Vrienden :) Vrienden vanuit Nederland hier bij ons op bezoek, hoe speciaal is dat?!! Abner is hier 2 weken geweest en Alie 3 weken. Hun tijd hier overlapte elkaar dus zijn we er met z'n 4tjes een week tussenuit geweest, sinds de kids van de homeworkclub toch vakantie hadden. Abner had nog een auto hier in Zuid-Afrika die hij voor een week kon lenen, dus hebben we daarmee flink rondgetoerd. Uiteindelijk hebben we 2200 kilometers afgelegd en hebben we bergen, wild-parken en strand gezien! Heerlijk samen gezongen, gebraaid (oftewel ge-BBQ-ed), lol gehad, gebeden, in een luxe lodge geslapen tot een kerk waar we uit nood ons tentje hebben neergezet omdat we geen slaapplek meer konden vinden, gekletst en nog eens gekletst (vooral Alie en ik natuulk), de jongens hebben een rivier bewandelt, fikkie gestookt en andere manne-dingen. Ook lekker was het om een hele week Nederlands te kunnen praten.

Toiletten.. Hah, Zuid-Afrika! Onderhoudt kennen ze hier niet zoals in Nederland. Neem bijvoorbeeld de wegen hier. Deze zijn super slecht onderhouden, maar nu de World Cup hier gehouden zal worden in juni/juli is het ineens een strijd tegen de klok om deze te fixen, terwijl er geen geld voor is! “De Spar” bestaat hier nog steeds en wel met het achterhaalde logo uit het jaar 0 ;) Een ander voorbeeld in het klein zijn de toiletten. Een slot van een deur repareren? Ho maar! Nee, het feit dat een deur gesloten is moet je uit opmaken dat er iemand op zit, staat deze open, dan is dit een uitnodiging voor jou. Is dat nou lekker praktisch of lekker lui? :p

Heimwee naar Venz :( Je begrijpt.. soms verlang ik gewoon naar de Nederlandse logica en netheid. Een eigen stekkie, met een bed en een kast voor onze kleren word meer en meer een brandend verlangen. Daarnaast begin ik nu echt dingetjes te missen zoals hagelslag. De enige hagelslag die ze hier hebben is voor versiering op taarten en smaakt naar plastic! Een beschuitje met kaas, welke ik vaak kreeg bij “mijn omaatjes” (waar ik het huis schoonmaakte), mis ik nu als geen ander. Ga hen zeker opzoeken wanneer ik weer in NL ben, hihi. Simpele dingetjes, ik zou zeggen koester ze maar eens extra daaro ;)

Schaterlachen! We hebben net een intensieve week achter de rug met zo’n 50 kids (van 8 tot 16 jaar). Dagen van 6 uur s’morgens tot 10 uur s’avonds, maar zo de moeite waard! Bedoel, wat is mooier dan kinderen voluit te zien schaterlachen?! Helemaal wanneer je weet welke pijnlijke achtergrond ze hebben. Zo was er een jongen die thuis als klein jongetje altijd werd mishandeld en daarom vaak bang er voor koos in de bergen te gaan slapen. Ook hier was hij niet veilig, want daar waren dieven en moest hij soms letterlijk rennen voor zijn leven. Als je dan zo’n jongen ziet schaterlachen met z’n grote witte smile…

Of een meisje die vanaf haar 2de jaar door haar vader in de steek gelaten is. Zij zag Jezus met een uitgestrekte hand.. hij nam haar mee naar een kamer met daarin heel veel mensen. Ik vroeg haar waarom ze dacht dat Jezus haar daar bracht. Ze zei dat Hij haar zonder woorden trooste door te laten zie dat Hij heel veel mensen om haar heen had geplaatst. En Hij zei haar daarmee dat ze nooit alleen zou zijn. Het jaar ervoor scheen ze nog tegen Joseph Project staff gezegd te hebben dat ze niet geloofde in God. Deze dag bewuste dag had ze niet alleen haar leven aan Jezus gegeven, maar liet Hij zichzelf aan haar zien! Hoe lief van Hem?!!

Pijnlijk.. Ondanks dat we veel genezing hebben mogen zien had ik (Roelofke) het er af en toe wel moeilijk mee. Zoveel pijnlijke verhalen!

Zo waren er 2 zusjes die het uitsnikten, omdat ze zo verlangden dat hun vader naar hun om zou zien. Dat hij voor hun gezin zou zorgen, onder andere door hun eten en schoolgeld te betalen.

Een ander vroeg mij hoe ze God als een vader moest zien sinds haar vader er nooit voor hun was en zulke erge dingen tegen haar zei. Toen ze eens een heel slecht rapport had had hij tegen haar gezegd: "zie je wel je gaat je moeder achterna, je zult net als haar een hoer worden". Het was waar dat haar moeder in de prostitutie werkte en daarmee geld op de plank bracht, maar hoe pijnlijk als je eigen vader zulke dingen tegen je zegt! Ze was zich bewust dat ze "haar beeld van haar vader" op God projecteerde en wilde graag het juiste beeld van God de Vader.

Weer een ander moest voor het hele gezin zorgen. Moeder kwam 1 keer in de maand thuis van haar werk en bracht dan voldoende geld om 2 weken van te leven. Hoe zwaar voor een tienermeisje om zo een verantwoordelijkheid te dragen en te zien hoe je broertjes en zusjes honger hebben, maar geen mogelijkheid zien om de situatie te veranderen.

Ik zag een meisje spelen met een baby en vroeg haar of ze later ook kinderen wilde. Hierop antwoordde ze heel vastbesloten dat ze dit niet wilde. Ze vertelde dat haar moeder op een gegeven moment alleen s'weekends thuis kwam vanwege haar werk. Om deze reden moest zij bij haar oma en tante gaan wonen. Haar oma gaf haar (als 3-jarige!) als taak om voor een baby te zorgen. Vanaf die tijd heeft ze altijd voor babies/kinderen moeten zorgen. Oftewel, ze heeft zelf niet echt kind kunnen zijn. Heel begrijpelijk dus dat ze geen kinderen voor haarzelf wilde.

Een meisje van 8 jaar (die het liefst de hele tijd bij mij op schoot zat) vertelde dat ze God eens had gebeden voor speelgoed en toen een beetje speelgoed had gekregen..

In korte tijd hadden wij deze kinderen leren kennen. Ze hadden een gezicht en een persoonlijkheid. We gaven om ze. En dan deze verhalen te horen, schrijnend, je gunt ze zo het allerbeste in de wereld!

Moedig! Je kunt sowieso zien dat deze kinderen sterk en gehard zijn door het leven, maar joh hoe moedig als zij voor de Heer kunnen getuigen! Zo vertelde 1 meisje over haar vader die vermoord was. Diezelfde dag had ze zelfmoord wilde plegen. Ze vertelde hoe God net ingreep, haar tegen hield en met een hoorbare stem tegen haar had gesproken dat Hij voor haar zou zorgen. Hierna vermaande ze alle kinderen en zei: "eer je ouders, behandel ze goed" want als ze er niet meer zijn dan besef je hoe kostbaar het is ouders te hebben.

Een ander getuigde over hoe God ondanks moeilijkheden voorzag in haar en haar moeders leven. Ze was vol geloof dat God voor haar zorgde als een goede vader. En moedigde iedereen aan Hem te vertrouwen. Hij zorgt immers zelfs voor de vogels!!

Dansen en zingen, mmm. En dansen en zingen dat ze konden! Ook met drama stukjes.. het zijn werkelijk ware natuurtalenten! Ze hebben het gewoonweg in zich! Ohw wat hebben ze genoten en wij ook!

Neem vandaag eens een broodje met venz of kaas en denk aan ons, haha!

HeRo

Postadres:
Joseph Project
Tav. Henri & Roelofke Cooiman
P.O Box 33918, Jeppestown, 2043
South Africa